οργανοπυριτικός

-ή, -ό

φρ. «οργανοπυριτικές ενώσεις» — τάξη οργανομεταλλικών ενώσεων που περιέχουν στο μόριό τους έναν τουλάχιστον δεσμό άνθρακα-πυριτίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. organosilicie (< όργανο + silice «πυρίτιο»)].